Ο ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα και μέσα σε συγκινησιακή ατμόσφαιρα, έχοντας και ως σύμμαχο και την υπέροχη ηλιόλουστη μέρα, πάρα πολλοί Δομνιστιάνοι έδωσαν το παρόν στις επετειακές εκδηλώσεις για την εθνική μας επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940. Ήδη από τις 26 Οκτωβρίου είχε σημαιοστολιστεί από την Τοπική μας Κοινότητα η πλατεία και το μνημείο πεσόντων, το οποίο είχε φωταγωγηθεί δεόντως με πρωτοβουλία του κ. Νίκου Λιάκου, ο οποίος ανέλαβε και όλα τα ηχητικά.

Ο εορτασμός ξεκίνησε από το πρωί στον Ι. Ν. Αγίου Αθανασίου με τη Θεία Λειτουργία από τον π. Ματθαίο και την καθιερωμένη Δοξολογία. Ιδιαίτερη εντύπωση έκανε η εμφάνιση της Σημαίας μας εντός του ναού και κατόπιν στο χώρο έμπροσθεν του μνημείου. Την κρατούσαν εναλλάξ οι μαθήτριες Χριστινα Μακρυγιαννη και Χρύσα Ιωάννου (εγγονή του αείμνηστου Αθανασίου Κ. Καραδήμα και της Αμαλίας) και οι δυο τους ντυμένες με παραδοσιακές ενδυμασίες.

Το πρόγραμμα έμπροσθεν του μνημείου της πλατείας μας περιλάμβανε επιμνημόσυνη δέηση, προσκλητήριο των δέκα (10) Δομνιστιάνων ηρώων, πανηγυρικό της ημέρας από την Φιλόλογο Καθηγήτρια κ. Μαρία Σάρρα, Αντιπρόεδρο του Δ.Σ. του Συλλόγου μας, κατάθεση στεφάνων από τον Πρόεδρο της Τοπικής μας Κοινότητας κ. Νίκο Καρέτσο, από τον εκπρόσωπο του Δήμου Καρπενησίου κ. Γιάννη Σταμάτη, Δημοτικό Σύμβουλο, αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και τ. Δήμαρχο Δομνίστας, από την Πρόεδρο του Δ.Σ. του Συλλόγου μας κ. Ευαγγελία Νταλιάνη, από συγγενείς – εκπροσώπους οικογενειών των θυμάτων (Αγγελική Αθ. Παπαδοπούλου και Κώστα Λ. Μωρίκη) και από τον εκπρόσωπο της Πανευρυτανικής Ένωσης κ. Κώστα Αντ. Παπαδόπουλο και ακολούθησε τήρηση 1΄ σιγής, το τροπάριο «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ…» και έκλεισε η όλη εκδήλωση με ρίγη συγκινήσεως με τον Εθνικό μας Ύμνο.

ΣΤΗΛΗ ΠΕΣΟΝΤΩΝ ΣΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΜΑΣ

Σημειώνεται ότι ο συντονιστής της εκδήλωσης Κώστας Αντ. Παπαδόπουλος κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του προγράμματος αναφέρθηκε στις προσπάθειες που γίνονται για την ανεύρεση των οστών και της ανακομιδής τους, καθώς επίσης, και στην ανάγκη της τοποθέτησης αναμνηστικής πλάκας στο χώρο του μνημείου με τα ονόματα των ηρώων του ’40 (υπάρχει αντίστοιχη για τους νεκρούς των Βαλκανικών πολέμων). Η πρόταση αυτή έγινε προ ετών από τον κ. Γιάννη Γρίβα και ανέλαβε την κατασκευή της ο Ηλίας Αθανασίου Νταλιάνης στο Αγρίνιο. Όπως μας πληροφόρησε είναι ήδη έτοιμη και θα μεταφερθεί συντόμως στο χωριό μας.

Η άμεση ενέργειά του είναι λίαν αξιέπαινη. Συγχαρητήρια!
Κ.Α.Π.

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ κ. ΜΑΡΙΑΣ ΣΑΡΡΑ

«Ο προσφορότερος ίσως τρόπος για να διατηρηθεί η ειρήνη είναι η ενίσχυση της μνήμης των προσπαθειών των λαών να διαφυλάξουν την εθνική τους ακεραιότητα και αξιοπρέπεια. Αυτή τη μνήμη καλούμαστε να συντηρήσουμε τιμώντας σήμερα μία από τις σημαντικότερες στιγμές της νέας ελληνικής ιστορίας, το ηρωικό έπος του ’40.
Αναφερόμαστε σε μια χρονική περίοδο που η Ευρώπη υποτάσσεται σταδιακά στον γερμανικό μιλιταρισμό. Η νέα τάξη ζητά πλήρη οικονομική και πολιτική κυριαρχία και κατάπνιξη κάθε ελευθερίας. Οι χώρες υποκύπτουν η μία μετά την άλλη και η ιδέα και μόνο της αντίστασης στην γερμανική υπερδύναμη αποτελεί παραλογισμό. Τα αποτελέσματα είναι σε όλους μας γνωστά.

Κι όμως μέσα στο γενικότερο κλίμα της παραφροσύνης του πολέμου ένας μικρός λαός καταφέρνει να βροντοφωνάξει με δύναμη ψυχής αξιοζήλευτη ΟΧΙ στις απαιτήσεις του ιταμού ιταλικού τελεσίγραφου.

Έτσι ξεκίνησε εκείνος ο αγώνας για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια. Η θυσία έγινε επιτακτική ανάγκη και εθνικό καθήκον και τέθηκε υψηλότερα από κάθε υλική δύναμη. Οι Έλληνες στα παγωμένα βουνά της Πίνδου πολέμησαν ηρωικά και συνέβαλαν στη συμμαχική υπόθεση, εντυπωσιάζοντας τον κόσμο ολόκληρο. «Η ηρωική και ιπποτική Ελλάς με τον αγώνα και την υποδειγματική στάση του λαού της αποτελεί πρότυπο μέσα στην Ιστορία των εθνών και των αιώνων», αναφωνεί ο Ουίνστον Τσόρτσιλ.

Ωστόσο πριν οι Έλληνες χαρούν τη νίκη εμφανίστηκαν τα χιτλερικά στρατεύματα. Άνισες οι δυνάμεις, τα όπλα και τα μέσα. Οι Γερμανοί για λίγο κατάφεραν να γονατίσουν την αδάμαστη ελληνική ψυχή, η οποία μόνη και κουρασμένη λύγισε. Ακολούθησαν τέσσερα (4) χρόνια πείνας, μαρτυρίου, φόβου και εξαθλίωσης. Όμως ο εθνικός αγώνας στο σύνολό του δεν κάμφθηκε. Παρέμεινε ζωντανός χάρη σ’ ένα μεγαλειώδες αντιστασιακό κίνημα, που γρήγορα οργανώθηκε και εξαπλώθηκε. Ο πόθος της ελευθερίας θέριεψε και τροφοδότησε τον Έλληνα για άλλη μια φορά με δύναμη και πίστη για να αποτινάξει το ζυγό.
Σε όλη αυτή την προσπάθεια η Δομνίστα έδωσε το δικό της «παρών», προσέφερε τα δικά της παιδιά στην Πατρίδα. Διακόσιοι ένας (201) ήταν οι Ευρυτάνες νεκροί, εκ των οποίων οι δέκα (10) συγχωριανοί μας, Δομνιστιάνοι, αριθμός αρκετά μεγάλος με τον πληθυσμό του χωριού, πλήρωσαν το δικό τους φόρο αίματος, κάνοντας όλους εμάς σήμερα υπερήφανους!

Οι δέκα (10) ήρωες, τους οποίους μαζί με όλους τους υπόλοιπους Έλληνες μαχητές σήμερα τιμούμε, με τη θυσία τους μας φέρνουν ενώπιον μιας μεγάλης ευθύνης απέναντί τους. Οφείλουμε να διατηρήσουμε άσβηστη τη μνήμη τους συνδεόμενοι με το ιστορικό παρελθόν και την παράδοσή μας. Να επιστρατεύσουμε τις δημιουργικές μας δυνάμεις και να συνδράμουμε στην ανοδική πορεία του ελληνισμού. Να τονώσουμε την εθνική μας αυτοπεποίθηση και την ιστορική μας συνείδηση.
Έτσι, το μήνυμα της θυσίας τους θα ακούγεται μέσα στον αποδυναμωμένο σύγχρονο κόσμο σαν τον ήχο μιας σάλπιγγας πάνω στη χιονοσκέπαστη Πίνδο ένα πρωινό του Οκτώβρη…»