Ο Σύλλογός μας σκέφτηκε να δείξει στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας, πως έπαιζαν εκείνοι στην ηλικία τους.
Τότε δεν υπήρχαν τα « πλαστικά παιχνίδια » που έχουμε τώρα. Τα παιδιά έφτιαχναν μόνοι τους τα παιχνίδια. Ένα από αυτά ήταν το «ξύλινο κάρο».
Δυο Δομνιστιάνοι ο Παναγιώτης Σταμάτης και ο Αθανάσιος Νικ. Σταμάτης είχαν αυτή την ιδέα και μεις την υλοποιήσαμε. Την κατασκευή των δυο κάρων ανέλαβαν ο Αθανάσιος Νικ. Σταμάτης (ο οποίος έχει φτιάξει ένα ακόμα κάρο και άλλα παιχνίδια που υπάρχουν στα Λαογραφικά μας Μουσεία) και ο Αντρέας Νταλιάνης.
Την παρουσίαση της κατασκευής με υλικά της εποχής εκείνης έκανε στην πλατεία 0 Αντρέας Νταλιάνης. Στην επίδειξη των κάρων από την κατηφόρα του ΟΤΕ στην πλατεία μας πήρε μέρος εκτός των δυο άλλων και ένα παλιό κάρο (φτιαγμένο από τον Κώστα Καρέτσο από τα παιδικά του χρόνια, φυλαγμένο σε μια αποθήκη). Μ αυτό κατέβηκε την κατηφόρα ο Στάθης Τριάντης , μέλος του συλλόγου μας. Ο Αντρέας ο Νταλιάνης κατέβηκε την κατηφόρα μαζί με τον μικρό Δημήτρη Βερετζή ( εγγόνια του Αθανασίου Σπ.Νταλιάνη). Τα χειροκροτήματα , οενθουσιασμός και τα φλας δεν σταματούσαν.
Η αναβίωση του παιχνιδιού (ξύλινα κάρα) γέμισε συγκίνηση τους χωριανούς, τους φίλους και τους επισκέπτες της Δομνίστας. Οι νέοι και τα παιδιά μας κοιτούσαν ,άκουγαν αλλά και έκαναν βόλτα με τα κάρα. Η έκπληξή τους ήταν μεγάλη!!!!!!!!!!!!
Πως μπορείς με τόσο απλά υλικά να φτιάξεις ένα παιχνίδι?!!!
Ο Παναγιώτης ο Σταμάτης είχε φτιάξει και τρεις σφεντόνες και 3 παιχνίδια Λέγκα- λεγκόξυλα.όμως αυτά χρειάζονταν ανοιχτό χώρο για να παιχτούν (γήπεδο) .
Έτσι δώσαμε όλοι μια υπόσχεση , του χρόνου να ναβιώσουμε και άλλα παιχνίδια όπως την κουρκουσούρα, το στεφάνι, τη λέγκα, τη σβάρνα, και την τριώτα.