Τα παραδοσιακά φαγητά της φτώχειας και της πείνας της δεκαετίας 1940-1960 όπως τα διηγείται η συγχωριανή μας ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ Χ. ΣΙΑΚΑΒΕΛΛΑ
Σε νερό που έβραζε έριχναν λάδι και αλάτι και το άφηναν να βράσει ξανά!
Μετά έριχναν μέσα μπομπότα ( αν είχαν) και το έτρωγαν.
Ζύμωναν αλεύρι από καλαμπόκι (καλαμποκάλευρο)με καυτό νερό κι αλάτι, ώσπου να γίνει ζυμάρι και το έψηναν.
Τρόπος ψησίματος : Καθάριζαν την γωνιά του τζακιού και το έβαζαν στο δάπεδο να ψηθεί.
Για να κάνει πέτσα (κρούστα) έκαιγαν μια εφημερίδα πάνω από το ψωμί.
Μετά φύσαγαν την στάχτη που άφηνε η εφημερίδα και το έβαζαν στη θράκα.
Ανακάτευαν αλεύρι και νερό κι όταν γινόταν σαν ζυμάρι τα έτριβαν με τα χέρια σε μεγάλα κομμάτια ( γι’ αυτό και η ονομασία).
Έβραζαν νερό με λάδι και τα έριχναν μέσα ώσπου να βράσουν
Τρώγονταν με τυρί (αν είχαν).
Ένα είδος τραχανά σε μεγαλύτερα κομμάτια.